Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

a sill

  • 1 (glugga)sylla

    Íslensk-ensk orðabók > (glugga)sylla

  • 2 òröskuldur

    Íslensk-ensk orðabók > òröskuldur

  • 3 SYLL

    (pl. syllr), f. sill.
    * * *
    f., qs. svill, gen. syllar, pl. syllr; mod. sylla, u, f.; [A. S. syll; Engl. sill; O. H. G. and Germ. schwelle]:—a sill, door-sill; reisa upp góða stólpa ok þar yfir leggja stórar syllr, Sks. 91 new Ed.; stafir fjórir stóðu upp ok syllr upp í milli, Fms. viii. 429 (so also Cod. Eirsp. 192, Ed. 1871); fjóra ása, átta stafi, tvau þvertré, ok tvær syllr, Dipl. iii. 8; hann fékk komizt út undir syll kirkjunnar, Slurl. iii. 102 C (kyrkju-sylluna Ed.); syllr ok stöðr, Ld. 316, cp. v. l.; sönghús-syllur, Fms. ix. 26: syllar-efni, Pm. 11. syllu-stokkr, m. a sill-post, Hom. 94, 96.

    Íslensk-ensk orðabók > SYLL

  • 4 GÁTT

    (pl. -ir), f.
    2) pl. doorway; innan gátta, indoors.
    * * *
    f. [gaatt, Ivar Aasen], the rabbet of a door-sill, against which the door shuts; hann gengr þá útar frá konungi til gáttar, to the door-sill, Jómsv. 12; hence such phrases as, hurð hnigin á gátt, a door shut but not locked, Gísl. 29, Fas. ii. 345; sá gægðisk út hjá gáttinni, Bárð. 171; cp. gætti; hurð á hálfa gátt, a door half open, = á klofa in old writers; innan-gátta, in-doors, Eb. 302; utan-gátta, out-of-doors, Stj. 436. gáttar-tré, n. a door-post, Gþl. 345.
    II. in pl. the door-way, the place nearest to the door, Hm. 1; hón lauk upp hurðinni ok stóð í gáttum stund þá, Fb. i. 547.—Gátt is now in Icel. esp. used of the space (esp. in stalls) between the door-post and the wall, hence troða upp í gáttina, to fill up the ‘gatt.’

    Íslensk-ensk orðabók > GÁTT

  • 5 svill

    f., pl. svillar, = syll, sylla; [A. S. syl; Engl. sill; Germ. schwelle]:— a sill of a door; nýjar svillar, nýjar sperrur, D. N. iii. 409.

    Íslensk-ensk orðabók > svill

  • 6 DRÓTT

    f.
    1) household, people; dyggvar dróttir, good, upright people; öll drótt, all people;
    2) the host of the king’s men, bodyguard of a king (dróttinn).
    * * *
    f.
    I. the sill or beam above a door, also a door-post (dyra-drótt).
    II. household, people, Vþm. 24, (inn-drótt, sal-drótt, Lex. Poët.); dyggvar dróttir, good, trusty people, Vsp. 63; dverga d., the dwarf-people, 9; d. Írskrar þjóðar, the Irish people; Engla d., English persons, etc., Lex. Poët.; öll drótt, all people, Hkv. 2. 48: twenty people make a drótt, Edda 108.
    2. esp. the king’s body-guard; cp. Goth. ga-drauhts, by which word Ulf. renders the Gr. στρατιώτης (drjûgan, pret. drauh = στρατεύειν); A. S. dright; the Scandinavian drótt thus answers to the comitatus of Tacitus, Germ. ch. 13, 14, in the Saga time called ‘hirð.’ Drótt is obsolete in prose, but occurs in Hkr. Yngl. S. ch. 20,—áðr vóru þeir (viz. the kings) dróttnar kallaðir, en konur þeirra dróttningar, en drótt hirðsveitin: poët., víg-drótt, her-d., fólk-d., hjálm-d., etc., warriors.
    III. a fem. pr. name, Yngl. S. ch. 20; cp. drós.

    Íslensk-ensk orðabók > DRÓTT

  • 7 dyra-drótt

    f. a door-sill, vide drótt.

    Íslensk-ensk orðabók > dyra-drótt

  • 8 gætti

    n. door-frame, doorpost; hurð var á g., the door was ajar.
    * * *
    n. pl. [gátt], door-posts, Rm. 2, Fms. ii. 161, Ó. H. 154, Fas. iii. 20; dyri-g., q. v. gætti-tré, f. a door-sill, N. G. L. i. 38.

    Íslensk-ensk orðabók > gætti

  • 9 KIRKJA

    * * *
    (gen. pl. kirkna), f. church.
    * * *
    u, f., gen. pl. kirkna; [Scot. kirk; Dan. kirke; Germ. kirche; but Engl. church]
    I. a kirk, church; timbr-k., a timber church; stein-k., a stone church; the earliest Scandin. churches were all built of timber, the doors and pillars being ornamented with fine carved work, see Worsaae, Nos. 505–508; in the 12th and following centuries the old timber churches were one by one replaced by stone buildings. In Denmark the last timber church was demolished at the beginning of the 17th century, but in Norway some old churches (called stav-kyrkior) have remained up to the present time, see an interesting essay in Nord. Aarb. 1869, p. 185 sqq. Many passages in the Sagas refer to the building of churches, especially in records of the years following after 1000, see esp. Ld. ch. 74 sqq.; a curious legend, for the purpose of encouraging men to build churches, is told in Eb. ch. 49,—that a man could grant as many souls a seat in heaven as the church which he built held persons; ok þegar er þingi var lokit (the summer of A. D. 1000) lét Snorri goði göra kirkju at Helgafelli, en aðra Styrr mágr hans undir Hrauni, ok hvatti pat mjök til kirkju-görðar, at þat var fyrirheit kennimanna, at maðr skyldi jafnmörgum eiga heimolt rúm í himinríki, sem standa mætti í kirkju þeirri er hann lét göra, Eb. l. c. For the removal of a church, when all the graves were to be dug up and the bones ‘translated’ to the new church, see Eb. (fine), Bjarn. 19. For references see the Sagas passim; kirkju atgörð, atbót, uppgörð, church reparation, Vm. 12, 118, N. G. L. i. 345; kirkju brjóst, gólf, dyrr, horn, hurð, láss, lykill, ráf, stigi, stoð, stöpull, sylla, veggr, a church front, floor, door-way, corner, door, lock, key, roof, stair, pillar, steeple, sill, wall, K. Þ. K. 168, 170, 186, Fms. vii. 211, 225, viii. 285, 428, ix. 47, 470, 524, Landn. 50, Pm. 5, Vm. 46, Sturl. i. 169, iii. 221, 228, K. Á. 28, N. G. L. i. 312; kirkju sár, a church font, Jm. 2, 35, Ám. 6; kirkju kápa, ketill, kola, kross, mundlaug, Sturl. i. 191, Vm. 1, 6, 34, 99, 149, Dipl. v. 18; kirkju mark (on sheep), H. E. i. 494, Bs. i. 725: áttungs-k., fjórðungs-k., fylkis-k., héraðs-k., höfuð-k., hægindis-k. (q. v.), þriðjungs-k., veizlu-k., heima-k., etc.: in tales even used in a profane sense, trolla-k., álfa-k., a trolls’ and elves’ church, place where they worship.
    2. eccl. the Church = Ecclesia, very rarely, for Kristni and siðr are the usual words; kirkjan eðr Kristnin, Stj. 44.
    II. in local names, Kirkju-bær, Kirkju-ból, Kirkju-fjörðr, Kirkju-fell, Landn. and maps of Icel. passim, cp. Kirkby or Kirby in the north of England.
    COMPDS: kirkjubann, kirkjubók, kirkjuból, kirkjubólstaðr, kirkjubóndi, kirkjubúningr, kirkjubær, kirkjudagr, kirkjudagshald, kirkjudróttinn, kirkjueign, kirkjuembætti, kirkjufé, kirkjufólk, kirkjufrelsi, kirkjufriðr, kirkjufundr, kirkjuganga, kirkjugarðr, kirkjugarðshlið, kirkjugengt, kirkjugjöf, kirkjugóz, kirkjugrið, kirkjugræfr, kirkjugörð, kirkjuhelgi, kirkjuhluti, kirkjuland, kirkjuligr, kirkjulægr, kirkjulög, kirkjulögbók, kirkjumál, kirkjumaldagi, kirkjumenn, kirkjumannafundr, kirkjumessa, kirkjunáðir, kirkjuprestr, kirkjurán, kirkjureikningr, kirkjureki, kirkjuréttr, kirkjuskot, kirkjuskraut, kirkjuskrúð, kirkjuskyld, kirkjusmíð, kirkjusókn, kirkjusóknarmaðr, kirkjusóknarþing, kirkjustétt, kirkjustóll, kirkjustuldr, kirkjusöngr, kirkjutíund, kirkjutjöld, kirkjuvarðveizla, kirkjuvegr, kirkjuviðr, kirkjuvist, kirkjuvígsla, kirkjuvörðr, kirkjuþjófr.
    III. in plur. kirkna-friðr, -góz, -görð, -mál, -sókn, etc. = kirkju-, Fms. ix. 236, 478, K. Á. 216, Bs. i. 689, Ísl. ii. 380.

    Íslensk-ensk orðabók > KIRKJA

  • 10 sylla

    d, to furnish will a sill; ok syllt upp í milli, Fms. viii. 429, v. l.

    Íslensk-ensk orðabók > sylla

  • 11 sýlt

    n. adj. (part.), [from syll = a sill?], a sheep’s mark, a piece being cut from the top of the ear; kirkja á mark, sýlt hit hægra, en heilt hit vinstra, Vm. 29, freq. in mod. usage.
    2. a horse when sleek and dappled is said to be ‘sýldr í lend,’ ‘loin-dappled:’ of a short-legged dwarf it is said, ‘var sýlt í neðan þar sem fætrnir vóru,’ instead of instep there was but a groove, Fb. iii. 48.

    Íslensk-ensk orðabók > sýlt

  • 12 þver-syll

    f. a cross-sill, Grett. 114 A.

    Íslensk-ensk orðabók > þver-syll

  • 13 þversyll

    Íslensk-ensk orðabók > þversyll

  • 14 gluggakista, sólbekkur

    Íslensk-ensk orðabók > gluggakista, sólbekkur

См. также в других словарях:

  • Sill (Begriffsklärung) — Sill steht für die Sill, Nebenfluss des Inns in Österreich den Mount Sill, Berg in der Sierra Nevada (Vereinigte Staaten), in Kalifornien einen Gesteinskörper aus magmatischem Gestein, siehe Lagergang Sill (schwedisch), siehe Atlantischer Hering… …   Deutsch Wikipedia

  • Sill — may refer to:* Sill (geology), a tabular mass of rock * Sill plate, a construction element * Sill River, an Austrian tributary * Mount Sill, a California mountainurname* Edward Rowland Sill, American poet and educator * Judee Sill, American… …   Wikipedia

  • sill — s.n. Zăcământ de roci magmatice intruzive, care se prezintă sub forma unor spaţii lamelare umplute cu topituri magmatice. [Scris şi: sil] – Din fr. sill. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  sill s. n. Trimis de siveco, 15.07.2006 …   Dicționar Român

  • Sill — Saltar a navegación, búsqueda Salisbury Crags en Edimburgo, Escocia, una intrusión magmática parcialmente expuesta durante la Edad de Hielo. En geología, un sill o manto es una masa tabular de roca ígnea, con frecuencia horizontal, que ha sido… …   Wikipedia Español

  • Sill — Sillfall in Innsbruck gegenüber dem HauptbahnhofVorlage:Infobox Fluss/KARTE fehlt …   Deutsch Wikipedia

  • sill — like, adj. /sil/, n. 1. a horizontal timber, block, or the like serving as a foundation of a wall, house, etc. 2. the horizontal piece or member beneath a window, door, or other opening. See diag. under double hung. 3. Geol. a tabular body of… …   Universalium

  • sill — ● sill nom masculin (anglais sill, seuil) Filon magmatique mis en place entre deux couches et parallèlement au plan stratigraphique. ● sill (homonymes) nom masculin (anglais sill, seuil) cil nom masculin scille nom féminin …   Encyclopédie Universelle

  • Sill — (s[i^]l), n. [OE. sille, sylle, AS. syl, syll; akin to G. schwelle, OHG. swelli, Icel. syll, svill, Sw. syll, Dan. syld, Goth. gasuljan to lay a foundation, to found.] The basis or foundation of a thing; especially, a horizontal piece, as a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sill course — Sill Sill (s[i^]l), n. [OE. sille, sylle, AS. syl, syll; akin to G. schwelle, OHG. swelli, Icel. syll, svill, Sw. syll, Dan. syld, Goth. gasuljan to lay a foundation, to found.] The basis or foundation of a thing; especially, a horizontal piece,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sill — Sill, n. [Cf. {Thill}.] The shaft or thill of a carriage. [Prov. Eng.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Sill — Sill, n. [Cf. 4th {Sile}.] A young herring. [Eng.] [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»